New delevery

Het ochten zonnetje scheen deze ochtend wel erg waterig. Het was iets dat de meeste mensen noemde als tegenspoed door dat er ruzie onderling de goden was. Ondanks dat hijzelf ook in.de goden geloofde leek het toch dat het hem weinig uit maakte. Maar gelukkig had hij succesvol tien slaven heel huids door dat dikke woud kunnen loodsen zonder dat er ook maar eentje dacht aan uit breken. Ach misschien hadden ze het wel gedacht, maar waren ze te bang om het toen uit te voeren. 'Goed mannen op naar het Colosseum! riep de hoog blonde man. Nou ja het was meer wit dan blond, maar het schond zijn knappe uiterlijk niet. De slaven schuifelde met de zware ketens om hun enkels waar hun tijdelijke meester dikke stoffen in had aangebracht zodat het metaal hun enkels niet stuk zouden wrijven. Hetzelfde gold voor de pols en halsbanden. Het was niet alleen fijner voor de slaven zelve, maar het was ook kwaliteit was de jonge man wilde af leveren. Hij had tien mannen onder zich en alle tien hadden ze 1 slaaf waar ze zorg voor moesten dragen. Ze kenden alles zijn regels. Geen slaaf werd onnodig geslagen of geschopt. Zeker niet als ze gewoon door moesten lopen. De slaven waren momenteel allen zwart en dat was zijn liefste handel. Daar kreeg hij veel meer Denarie's voor dan wanneer hij blanken slaven verkocht. Zeker bij de rijken onder de Romeinen was de zwarte slaaf erg gewild, maar de meeste als die van de boot af kwamen zo erg mishandelt dat er niks mee aan scheen te vangen, of ze moesten perse op karren vervoerd worden. Dat waren dingen waar Syrax voor paste. Hij wilde goed gevormde slaven verhandelen. Mager mocht, maar te vele wonden naar zijn zin liet de kwaliteiten van een slaaf achteruit gaan in plaatst van vooruit. Ook zat er een goed gespierde zwarte man er dit keer bij. Syrax had hem nog voor de aankomst van de gladiatorenschool afgevaardigde weg kunnen kopen. De man scheen er niet al te blij mee zijn geweest. Syrax had hem een plagende glimlach verkocht voor ze op pad waren gegaan. Normaal was die kerel er als eerste bij, maar dit keer had hij gewoon geluk gehad. De spieren van deze knaap was niet het enigste wat hem verraden had dat het een vechter was. Nee de vreemde ketting die de man rond zijn hals droeg leek veel weg te hebben op de tanden van een leeuw en diens klauwen. De andere slaven die hij mee genomen had waren meer voor huiselijk gebruik of voor op de velden. Hij had er ook een paar vrouwen tussen zitten en zelf had Syrax ook een vrouwelijke slavin die elke avond naast hem lag tenzij er genoeg geld binnen gekomen was dan vierde hij dat liever met een stel blanke meiden dan met haar. Wel had ze hem haar taal genoeg aan geleerd om de Afrikaanse slaven duidelijk te maken wat zijn regels waren en wat hen te wachten stond als ze zich zouden verzetten. Zijn blik bleef meer op de sterkste van de groep liggen. In de 5 jaar dat Syrax zijn eigen handel van het slaven verhandelen had op gezet had hij maar twee keer tot nu toe hoeven in grijpen. De eerste keer van een weg vluchtende slaaf en de tweede keer een van zijn mannen die zich wilde vergrijpen aan zijn handel. De man had een vrouwelijke slaaf een bloedneus ge slagen omdat ze niet naar hem wilde luisteren. Zelf had Syrax de man een dreun verkocht en de neus van de man daardoor gebroken. Daarna had de man zich keurig gedragen. De mensen in Rome kende zijn keurig op gebouwde reputatie maar al te goed. Hij had eens een kind gestraft doordat die een tak naar een slavin ad gegooid wat meteen onrust in de groep gebracht had. Niemand kwam aan zijn handel zonder daar de gevolgen ervan te ondervinden. De ouders waren er minder om te spreken, maar ze hadden niets ondernomen omdat ze bang voor hem waren. Want elk verhaal dat over hem de ronde deed was Syrax bijna de duivel zelve. Dat waren dingen waar hij alleen maar om lachen kon. De stad leek stil te vallen toen men hen in het oog kreeg. Iets waar Syrax alleen maar van genoot. De mensen vluchten nog net niet voor hem, maar het zat er dicht tegen aan. Ze weken ook voor hen uit een. Alleen zijn mede slaven handelaren schenen nog enige moed op te kunnen brengen om hem te gemoed te treden. Maar Syrax liet hen vaak links liggen al bleef hij wel scherp voor het geval ze iets van plan waren. Zijn mannen waren loyaal aan Syrax en hij betaalde hen goed dus waarom zouden ze dan ook niet bij hem blijven. Bij de andere slaven handelaren kregen ze vaak niet meer dan een schijntje. Het colosseum kwam al in zicht en dat was nu net de plek waar ze wezen moesten.
(Open)